Weer zo iets!

Dochter N is 16 en loopt een krantenwijk waarbij aan het einde des jaares de wel bekende en door de meeste mensen gehate en bij mijn dochter N toch zeer geliefd Nieuwjaar kaartjes word gelopen. De opbrengst was deze keer weer fenomenaal dus er kon weer geshopt worden. Want een gup van 16 jaar kan altijd wel wat kleding (lees: tassen, schoenen, make-up, truitjes, broeken, enz, enz)gebruiken. Nu ben ik een man en heb volgens vrouw en dochter geen enkel gevoel voor mode of wat daar ook maar mee te maken heeft. Dit kan ik ook niet ontkennen want ik ben er zo een van als het lekker zit is het voor mij al goed genoeg. Dit resulteert dan ook dat ik de kleding kast opendoe en pak wat er voor handen is zonder te kijken of het wel dan niet modieus verantwoord is. Dit gegeven word me dan ook regelmatig naar mijn hoofd gegooid als ik weer eens beneden kom na een duik in de kledingkast. Pap wat heb je nu weer aangetrokken dheu dat past toch niet bij elkaar, en je gaat toch zeker zo niet naar buiten. Maar goed genoeg over mij nu weer even terug naar dochter N en het shoppen.
Ik ga als het enigszins mogelijk is NIET mee, volgens mij mag ik ook niet eens mee maar als het mocht zou ik het toch niet doen. Het shoppen met dochter N en vrouw J gaat als volgt:

Eerst wordt er gekeken of er überhaupt wat leuks is en natuurlijk wat het kost (dochter N is zeer op der Centen).
Dan gaat dochter N de paskamer in en Vrouw J gaat alle rekken langs of er nog iets bij zit wat gepast kan worden in diverse maten want dochter N is in de groei.
Vervolgens niks kopen en het zelfde ritueel herhaalt zich dan in winkel 2, 3, 4, 5 en 6 en waarna dan weer winkel 1 word bezocht om daar toch nog eens het eea te passen en te kopen.
Tussen door word er door dochter N een lekker kopje koffie en een gebakje voor mijn vrouw J en zij zelf een frisdrank met ook een gebakje gekocht om het winkel experience kompleet te maken.

Als ik dan moe en koud thuiskom van mijn werk staat dochter N mij al trappelend van ongeduld bij de voordeur op te wachten om alles wat er die dag is gebeurd in geuren en kleuren te vertellen. Wilde armgebaren worden daarbij niet geschuwd en natuurlijk word elk peace the resistance eerst getoond waarna er een modeshow volgt waar elk zich zelf respecterende modehuis een puntje aan kan zuigen
.
Let wel ik zit op dat moment moe op de bank te ontdooien en probeer tegelijkertijd weer grip te krijgen op de realiteit. Op het zelfde moment wordt ik mee gesleept in de beleving (mode)wereld van een 16 jarige puber die kleding het alllllllller belangrijkste van de wereld vind.
Aangezien mannen niet kunnen multitasken (volgens vrouwen) is mijn reactie op het einde van de modeshow niet wat dochter N had verwacht. Ik was niet luid aan het applaudisseren en stond niet juichend op de bank foto’s te maken. Ik zei alleen dat ik het wel mooi vond en dat was niet waar dochter N wat aan had zeker niet van iemand die volgens haar geen enkel verstand van mode heeft. Terwijl ze alles weer keurig opvouwt draait ze zich naar mij om en zegt: “Pap je bent stom en je weet toch helemaal niets van Mode af ”
Weet ik, zeg ik maar ik vind je wel heel lief, dan ga ik verder met waar ik wel goed in ben: ontdooien.