De kraamkamer

De ruimte alwaar ik mijn blogje op peil probeer te houden en mijn domein zal ik maar zeggen, is de zolder. Hier bevinden zich de spullen alwaar deze trein man zich aan kan spiegelen en ja zelfs in koude en donkere dagen aan kan verwarmen.

Momenteel is het ook het domein van moeder natuur en vrouw J die samen hand in hand de voorbereidingen treffen om gekiemde zaden op te kweken waarna deze in de vrije natuur worden losgelaten. Vrouw J is namelijk een groot bewonderaar van moeder natuur en is beheerder van een eigen moestuin met maarliefst een opervlakte van 20x20 meter. In deze tijd van het jaar zijn de voorbereidingen in volle gang want alle gekochte zaden en de met liefde gedroogde en beschermde zaadjes uit de oogst van vorig jaar worden opnieuw tot volle wasdom gebracht.
Het hele huis staat daarom in het teken van de wedergeboorte met als stralend middelpunt de kraamkamer op zolder, en ik moet toegeven dat vrouw J groene vingers heeft.
Bakjes water met daarin bonen die eerst moeten wellen om daarna met gevoel te worden toevertrouwd aan moeder aarde in een potje. Het is echt wonderbaarlijk als je ziet dat er per dag steeds meer groene steeltjes met blaadjes zich uit de grond ontworstelen naar het daglicht. Zakken met aarde potjes met labels, zaadjes, sateprikkers, elastiekjes en vrouw J die hier dag in en uit lekker mee bezig is.

Lief kan je even een zak met zaaigrond en potgrond naar boven brengen klinkt het dezer dagen door het huis waarna ik al puffend de ene zak na de ander naar boven draag om de kraamkamer te blijven voorzien van voedzame grond.

Op de moestuin is het nu ook een drukte van belang omdat alles wat thuis uit de kraamkamer word ontslagen zijn verdere leven tot het door ons word geconcumeerd moet doorbrengen in vers omgespitte grond. Hier word ter aanvulling eerst nog een laag champost ( blijkt grond te zijn waar eerst vele champions op groeiden) overheen te gegaan. Dit zijn de dagen, weken en maanden waar vrouw J naar toe leeft en opbloeid als ze weer en aantal opgekweekte bonen voorzichtig uit de kraamkamer naar buiten draagt. Het werk is zwaar en vrouw J is dan ook regelmatig moe waarna ik liefdevol haar pijnlijke voeten masseer. Nu ook de zon weer een beetje gaat schijnen is het lekker om weer op de moestuin te zijn.
Alles moet weer klaar worden gemaakt voor een nieuw seizoen van planten kweken en rooien. Ik zelf heb zeker geen groene vingers en zelfs een plant waarvan de experts zeggen dat deze zelfs in de hel overleefd gaat er bij mij aan onderdoor. Ach, ja wat zal ik zeggen, ik heb andere kwaliteiten denk ik dan maar. Verder ga ik trouw mee naar de tuin en sleep zakken met aarde naar de kraamkamer en help daar waar ik kan.
En als het kan ga ik lekker op de stretcher liggen in de zon met een koud drankje om te kijken hoe vrouw J haar geluk en zaligheid van kraamkamer tot moestuin verspreid en zo haar bijdragen levert aan ons mooie aarde, en niet te vergeten een gevulde vriezer.
De liefde van de man gaat nu eenmaal nog steeds door de maag