De Saab99 Turbo2

Vandaag eindelijk weer eens een beetje mooi weer, zonnetje geen regen of sneeuw dus een perfect moment om de Saab schoon te maken.
De Saab is de erfenis van de broer van vrouw J die helaas veel te vroeg is overleden, nu al weer twee en een half jaar geleden maar het voelt soms als gisteren. Gelukkig is een van zijn lievelingen de Saab bij ons terecht gekomen en wij denken dat Menno B dit wel oke zou hebben gevonden. Nu ben ik niet zo'n auto man want ik zie zoiets als vervoer om van A naar B te komen dus vrouw J en ik hebben eerst goed over na gedacht wat we zouden doen.
De ander broer van vrouw J Emiel B heeft eigenlijk een beetje de knoop voor ons doorgehakt om ons uit de erfenis de Saab voor 1 euro te schenken.
de Saab 99 Turbo 2 geheel gerestaureerd door Menno B die echt gek was op het merk en op deze auto. Wat dan mooier om deze auto en zijn vorige bezitter te eren en er goed voor te zorgen en misschien wel een nieuwe hobby. Het is wel wat anders dan de auto's van tegenwoordig waar als je een probleem hebt een laptop aan koppelt die je dan gaat vertellen wat er mis mee is. De eerste keer dat ik in de Saab ging rijden was echt een ervaring om nooit te vergeten, dit is wat ze bedoelen als ze zeggen dat auto rijden een belevenis moet zijn. Nooit geweten dat auto rijden ook leuk kan en mag zijn dus vrouw J, ik en de Saab zijn vorige week naar een Zweeds warenhuis geweest gewoon omdat het kon en omdat ik dan weer in de Saab kon rijden.
Het is zo leuk.

De Mannetjes

De mannetjes

Vrouw J heeft op een onbewaakt ogenblik onze gele bolide gekaapt en is na een aantal omzwervingen op een opendag van een tuincomplex terecht gekomen.
In het praathuis alwaar volgens mij het hoofd, longen en hart van het complex zich bevind, word gerund door de Mannetjes.
Het is net of zij altijd aanwezig zijn, bij regen,sneeuw, zon, dag, nacht of weekend wanneer je ook komt Mannetje D en Mannetje K zijn er altijd.
Iedereen kent ze, je kan ze alles vragen wat betrekking heeft op het bloeien, snoeien, zaaien en oogsten zij zijn alwetend. Opereren onder de goedkeurende blik van moeder natuur en natuurlijk de eigenaar van het tuinen complex
Ik heb het gevoel dat als ik met vrouw J meekom om zoals ik het zelf noem mijn portemonnee ter beschikking te stellen, de Mannetjes er zijn.
Ze weten al wie Vrouw J is en dat ik haar donateur ben met betrekking tot aanschaf van de diverse plantjes, zaden en aan verwante tuinbenodigdheden. Ik word daarom ook altijd hartelijk begroet en krijg meestal een lekker bakkie leut aangeboden met liefde en vers gezet.

Mannetje D is een regelrechte lolbroek die graag een geintje maakt en dochter N regelmatig voorziet van gratis tomaten plantjes die zij dan zelf mag gaan verbouwen. Staat altijd klaar met touwtjes om de net aangeschafte bamboe stokjes samen te binden.
Mannetje K is wat solider gebouwd en is duidelijk de leider van de twee gewoon recht voor zijn raap en ze zijn zoals de Amerikanen zo mooi kunnen zeggen “like carrots and peas” de een kan niet zonder de ander.

Mannetje D en Mannetje K hebben ook handel, en wel de verkoop van 2e hands kassen die zij op de een of andere manier tegen een schappelijke prijs hebben ingekocht. Zo hebben Vrouw J en ik ongeveer 2 jaar geleden een kas bij de Mannetjes aangeschaft. Geen nieuwe maar een reeds gebruikte die zij ter display (zonder glas) voor het praathuis hadden tentoon gesteld. De kas die op dat moment Op de tuin van vrouw J stond en onderhevig was aan grote hoeveelheden houtrot en op de nominatie stond om te worden afgebroken (lees staat op instorten) was aan vervanging toe. Toevallig waren we op het complex en daar stond onze nieuwe kas, groot veel ijzer en glas en zoals Mannetje K opmerkte met een hardhouten basis. Na langdurig en uitvoerig beraad hebben wij ons vakantiegeld geïnvesteerd in deze kas. Nu kon de druif die momenteel zich welig door het dak van de huidige kas een weg naar buiten aan het werken was weer en dak boven het hoofd worden gegeven.
De Mannetjes hebben hoogst persoonlijk het glas wat voor onze kas bestemd was op onze tuin aangeleverd en na een korte maar grondige montage uitleg en een emmer vol schroefjes,moertjes rubber en klemmetjes mij succes gewenst met het weer in elkaar zetten van deze meccano constructie.
Natuurlijk paste niet al het glas en kwamen de mannetjes op verzoek van vrouw J met aanhanger glassnijder, terpentine en hun alwetendheid deze arme linkshandige sloeber te hulp. Met de vakbekwaamheid van echt glaszetters hebben zij de gaten in onze kas opgevuld met glas.

Elke keer als we weer op het complex komen Vrouw J om geld uit te geven en ik om te doneren ga ik in een hoekje staan (met of zonder bakkie leut) en kijk om mij heen en bewonder het schouw spel dat zich elke keer weer voor mijn ogen afspeelt.
En denk dan bij mezelf: wat een mooie manier om oud te worden zonder oud te zijn

De kraamkamer

De ruimte alwaar ik mijn blogje op peil probeer te houden en mijn domein zal ik maar zeggen, is de zolder. Hier bevinden zich de spullen alwaar deze trein man zich aan kan spiegelen en ja zelfs in koude en donkere dagen aan kan verwarmen.

Momenteel is het ook het domein van moeder natuur en vrouw J die samen hand in hand de voorbereidingen treffen om gekiemde zaden op te kweken waarna deze in de vrije natuur worden losgelaten. Vrouw J is namelijk een groot bewonderaar van moeder natuur en is beheerder van een eigen moestuin met maarliefst een opervlakte van 20x20 meter. In deze tijd van het jaar zijn de voorbereidingen in volle gang want alle gekochte zaden en de met liefde gedroogde en beschermde zaadjes uit de oogst van vorig jaar worden opnieuw tot volle wasdom gebracht.
Het hele huis staat daarom in het teken van de wedergeboorte met als stralend middelpunt de kraamkamer op zolder, en ik moet toegeven dat vrouw J groene vingers heeft.
Bakjes water met daarin bonen die eerst moeten wellen om daarna met gevoel te worden toevertrouwd aan moeder aarde in een potje. Het is echt wonderbaarlijk als je ziet dat er per dag steeds meer groene steeltjes met blaadjes zich uit de grond ontworstelen naar het daglicht. Zakken met aarde potjes met labels, zaadjes, sateprikkers, elastiekjes en vrouw J die hier dag in en uit lekker mee bezig is.

Lief kan je even een zak met zaaigrond en potgrond naar boven brengen klinkt het dezer dagen door het huis waarna ik al puffend de ene zak na de ander naar boven draag om de kraamkamer te blijven voorzien van voedzame grond.

Op de moestuin is het nu ook een drukte van belang omdat alles wat thuis uit de kraamkamer word ontslagen zijn verdere leven tot het door ons word geconcumeerd moet doorbrengen in vers omgespitte grond. Hier word ter aanvulling eerst nog een laag champost ( blijkt grond te zijn waar eerst vele champions op groeiden) overheen te gegaan. Dit zijn de dagen, weken en maanden waar vrouw J naar toe leeft en opbloeid als ze weer en aantal opgekweekte bonen voorzichtig uit de kraamkamer naar buiten draagt. Het werk is zwaar en vrouw J is dan ook regelmatig moe waarna ik liefdevol haar pijnlijke voeten masseer. Nu ook de zon weer een beetje gaat schijnen is het lekker om weer op de moestuin te zijn.
Alles moet weer klaar worden gemaakt voor een nieuw seizoen van planten kweken en rooien. Ik zelf heb zeker geen groene vingers en zelfs een plant waarvan de experts zeggen dat deze zelfs in de hel overleefd gaat er bij mij aan onderdoor. Ach, ja wat zal ik zeggen, ik heb andere kwaliteiten denk ik dan maar. Verder ga ik trouw mee naar de tuin en sleep zakken met aarde naar de kraamkamer en help daar waar ik kan.
En als het kan ga ik lekker op de stretcher liggen in de zon met een koud drankje om te kijken hoe vrouw J haar geluk en zaligheid van kraamkamer tot moestuin verspreid en zo haar bijdragen levert aan ons mooie aarde, en niet te vergeten een gevulde vriezer.
De liefde van de man gaat nu eenmaal nog steeds door de maag

Weer zo iets!

Dochter N is 16 en loopt een krantenwijk waarbij aan het einde des jaares de wel bekende en door de meeste mensen gehate en bij mijn dochter N toch zeer geliefd Nieuwjaar kaartjes word gelopen. De opbrengst was deze keer weer fenomenaal dus er kon weer geshopt worden. Want een gup van 16 jaar kan altijd wel wat kleding (lees: tassen, schoenen, make-up, truitjes, broeken, enz, enz)gebruiken. Nu ben ik een man en heb volgens vrouw en dochter geen enkel gevoel voor mode of wat daar ook maar mee te maken heeft. Dit kan ik ook niet ontkennen want ik ben er zo een van als het lekker zit is het voor mij al goed genoeg. Dit resulteert dan ook dat ik de kleding kast opendoe en pak wat er voor handen is zonder te kijken of het wel dan niet modieus verantwoord is. Dit gegeven word me dan ook regelmatig naar mijn hoofd gegooid als ik weer eens beneden kom na een duik in de kledingkast. Pap wat heb je nu weer aangetrokken dheu dat past toch niet bij elkaar, en je gaat toch zeker zo niet naar buiten. Maar goed genoeg over mij nu weer even terug naar dochter N en het shoppen.
Ik ga als het enigszins mogelijk is NIET mee, volgens mij mag ik ook niet eens mee maar als het mocht zou ik het toch niet doen. Het shoppen met dochter N en vrouw J gaat als volgt:

Eerst wordt er gekeken of er überhaupt wat leuks is en natuurlijk wat het kost (dochter N is zeer op der Centen).
Dan gaat dochter N de paskamer in en Vrouw J gaat alle rekken langs of er nog iets bij zit wat gepast kan worden in diverse maten want dochter N is in de groei.
Vervolgens niks kopen en het zelfde ritueel herhaalt zich dan in winkel 2, 3, 4, 5 en 6 en waarna dan weer winkel 1 word bezocht om daar toch nog eens het eea te passen en te kopen.
Tussen door word er door dochter N een lekker kopje koffie en een gebakje voor mijn vrouw J en zij zelf een frisdrank met ook een gebakje gekocht om het winkel experience kompleet te maken.

Als ik dan moe en koud thuiskom van mijn werk staat dochter N mij al trappelend van ongeduld bij de voordeur op te wachten om alles wat er die dag is gebeurd in geuren en kleuren te vertellen. Wilde armgebaren worden daarbij niet geschuwd en natuurlijk word elk peace the resistance eerst getoond waarna er een modeshow volgt waar elk zich zelf respecterende modehuis een puntje aan kan zuigen
.
Let wel ik zit op dat moment moe op de bank te ontdooien en probeer tegelijkertijd weer grip te krijgen op de realiteit. Op het zelfde moment wordt ik mee gesleept in de beleving (mode)wereld van een 16 jarige puber die kleding het alllllllller belangrijkste van de wereld vind.
Aangezien mannen niet kunnen multitasken (volgens vrouwen) is mijn reactie op het einde van de modeshow niet wat dochter N had verwacht. Ik was niet luid aan het applaudisseren en stond niet juichend op de bank foto’s te maken. Ik zei alleen dat ik het wel mooi vond en dat was niet waar dochter N wat aan had zeker niet van iemand die volgens haar geen enkel verstand van mode heeft. Terwijl ze alles weer keurig opvouwt draait ze zich naar mij om en zegt: “Pap je bent stom en je weet toch helemaal niets van Mode af ”
Weet ik, zeg ik maar ik vind je wel heel lief, dan ga ik verder met waar ik wel goed in ben: ontdooien.

laatste dagen op het werk

sjees crimineel het lijkt wel niet op te schieten steeds trager alsof de laatste zandkorrels door een zandloper worden geperst loopt dit jaar weer naar zijn einde. dan is het ook nog vreeezing koud in dit land waar als we niet oppassen de ijsberen zich nog thuis gaan voelen. zucht ik weet het de winter en einde jaar depressie is weer toe geslagen en ik kan niet wachten tot het nieuwe jaar gaat beginnen. op de een of andere manier voelt het wel of er weer nieuwe kansen liggen en er dan weer voldoende lucht is om van te leven. maar goed het is nog niet zover dus ik lig nu amechtig op mijn bureau en probeer adem te halen en mijn eerste blogje op papier te krijgen.

waarom ik hier nu mee wil beginnen, ik weet het niet misschien wel om dit afgelopen jaar nog een beetje positief af te sluiten. mijn katten zouden zeggen midlife crisis maar of dat nou het probleem is weet ik niet en hun maakt het ook niet uit zolang ze maar te eten krijgen.

dus ach onder het mom van schrijf het van je af of probeer iets positiefs op het f*cking net te slingeren dus maar een paar eerste regels.

Waarom als handtekenen Mep zal misschien iemand zich (als dit ooit door iemand word gelezen)af vragen. dit is afkomstig doordat ik in mijn vrije "ahum" tijd wat aan muziek maken doe en dit dan ook nog als drummer. Het is gewoon zomaar ineens ontstaan je weet hoe dingen gaan iets of iemand roept bij het voorstellen van de band "op drums Mep" dus sindsdien ben ik en blijf ik in alle bandjes Mep.

ik laat het voor nu even bij, de teerling is geworpen het eerste stukje staat op papier (blog).

En dat er maar vele mogen volgen!!!

Mep